ស្នាដៃនិងអ្នកនិពន្ធសម័យក្រោយអង្គរ – ខ្ញុំស្រឡាញ់ប្រទេសខ្ញុំ

ឈ្មោះស្នាដៃនិងអ្នកនិពន្ធសម័យក្រោយអង្គរ៖

បណ្ឌិត ជ័ន នន្ទ (សិលាចារឹកអង្គរជាពាក្យកាព្យសរសេរកាលពីចុងសតវត្សទី១៦)

អ្នកប៉ាង៖ ល្បើកអង្គរ (ពាក្យកាព្យសរសេរពី គ.ស ១៥៩៨)
ព្រះរាជសម្ភារ៖ -កាព្យនិរាស
- ច្បាប់រាជសម្ភារ (សរសរពីគ.ស ១៦៣៤)
- សរសើរហេមន្តមាស (១៦២៩)
- ហិនលក្ខណ៍សល (១៦៣០)
ឧកញ៉ា កោសាធិបតីកៅ៖ -រឿងក្រុងសុភមិត្រ (សរសេរពីគ.ស ១៧៩៨)
ឧកញ៉ា ព្រះឃ្លាំង នង៖ -ច្បាប់សុភាសិត (១៧៩០)
- លោកនេយ្យជាតក (១៧៩៤)
- រឿងបុញ្ញាសារសិរសា (១៧៩៨)
- រឿងភោគកុលកុមារ (១៨០៤)
- រឿងវរនេត្រ វរនុជ (១៨០៦)
ព្រះបាទអង្គឌួង៖ -រឿងកាកី (១៨១៣)
- ច្បាប់ស្រីអង្គឌួង
ព្រះបទុមបារមីពេជ្រ៖ របាក្សត្រស្រុកខ្មែរ (១៨១៨)
ឧកញាំ សោទសខែក៖ ល្បើកជេតពន (១៨១៥)
បណ្ឌិត សំអាត៖ រឿងនាងមុជលិន ឬព្រះចន្ទគោរព (១៨៣៣)
ឧកញ៉ា ចក្រីកែវ៖ រឿងដាវរឿង (១៨៤១)
ព្រះអរិយគាមុនីហ៊ីង៖ រឿងព្រះជិនវង្ស (១៨៥៦)
ព្រះធម្មបញ្ញាម៉ែន៖ រឿងពេជតា (១៨៥៧)
ឧកញ៉ា ធិបតីយ៉ែម៖ (រឿងនាងវិមានចន្ទ) (១៨៥៨)
ពញាអនុជិតស្រី៖ ល្បើកស្រីវិជ័យ (១៨៥៨)
ឧកញ៉ា សន្ធរវោហារម៉ុក៖ ស្រីទេវន្ទ (១៨៥៩)