ឲ្យតែមានឱកាសអាចជួបជុំគ្នាជាក្រុម ទោះតិចក្ដីច្រើនក្ដី ទោះជានៅក្នុងភូមិ ឬវាលស្រែក្ដី ក្មេងៗខ្មែរ តែងតែបង្កើតល្បែងប្លែកៗ ទៅតាមតំបន់ស្រុកភូមិ ទៅតាមទម្លាប់ដែលជំនាន់មុនធ្លាប់បង្ហាញ និងទុកជាកេរដំណែលបន្តមកជំនាន់ក្រោយ។ ខាងក្រោមនេះ គេហទំព័រខ្ញុំស្រឡាញ់ប្រទេសខ្ញុំ សូមលើកយកល្បែងមួយដែលគេនិយមហៅថា ល្បែងលលកជល់គ្នា ដែលដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ប្រពៃណី និងទំនៀមទម្លាប់ខ្មែរ ដើម្បីមកបង្ហាញបន្តជូនដល់មិត្តអ្នកអានគ្រាន់នឹងបានដឹង មានស្គាល់ទាំងអស់គ្នា។
គេអាចលេងល្បែងនេះបាន ត្រូវមានគ្នា២នាក់ ជាចាំបាច់។ គេអាចលេងមួយគូ ឬច្រើនគូក៏បាន។ ដំបូងឡើង ដៃគូរទាំង២អង្គុយបញ្ឈរជង្គង់ គូថផ្ទាល់នឹងដី ដាក់ប្រអប់ជើងទាំង២រុញទៅមុខបន្តិច ម្នាក់ទៀតក៏អង្គុយតាមរបៀបនេះដូចគ្នា។ ប៉ុន្តែចំណុចពិសេសនោះ ជាចាំបាច់គេត្រូវអង្គុយលើខ្នងជើង របស់ដៃគូរៀងៗខ្លួន ដោយដៃគេទាំង២នាក់ ចាប់គ្នាឲ្យជាប់ត្រង់ដើមដៃធ្វើយ៉ាងណាកុំឲ្យរបូត។ លុះរៀបចំអង្គុយបានល្អហើយ នៅដំណាក់កាលទី២ គេត្រូវយោកខ្លួនឲ្យត្រូវចង្វាក់គ្នាម្ដងទៅមុខ ម្ដងទៅក្រោយ។
នៅពេលយោលយោកទៅមកៗនេះ គូភាគីម្នាក់ៗត្រូវទម្រេតខ្លួនទៅខាងក្រោយ ឲ្យទាល់តែខ្នងដល់ដី ទើបងើបឡើងវិញ។ នៅពេលដែលភាគីម្ខាង ចំកោងខ្នងហើយទម្រេតបន្ទាបឲ្យដល់ដីនោះ ភាគីម្ខាងទៀត បានស្ទុះងើបឡើង ចំកោងដងខ្លួនងោកទៅលើដៃគូរបស់ខ្លួន។ គេធ្វើចលនាយោលទៅយោលមក យោកទៅយោកមកនេះ បានយូរកាលណា គេកាន់តែសប្បាយ និងកាន់តែមានមោទនភាពចំពោះការប៉ិនប្រសប់របស់គេទាំងពីរ។ បើភាគីទាំង២ ឬភាគីណាមួយ មិនរឹងមាំ មិនអាចទប់លំនឹងខ្លួនបាននោះទេ នឹងនាំឲ្យរលំទៅខាងឆ្វេង ឬខាងស្ដាំ។ ការរលំនេះអាចបណ្ដាលមកពី ៖
– ទប់ជង្គង់មិននឹង បណ្ដាលឲ្យកន្ធែកទៅខាងខ្លាំងពេក
– ភាគីខាងណាមួយចាប់ដៃគូរបស់ខ្លួនមិនបានរឹងមាំ បណ្ដាលឲ្យដៃរបូតចេញពីគ្នា។ ការលេងនេះបន្លាយពេលយូរ ឬឆាប់បញ្ចប់ អាស្រ័យដោយការព្រមព្រៀងរបស់ដៃគូលេងល្បែង។
ដកស្រង់ចេញពី
“កម្រងឯកសារស្ដីពី ប្រពៃណី និងទំនៀមទម្លាប់ខ្មែរ”
(ភាគទី៣)