អក្សរខ្មែរ មានដើមកំណើតមកពីអក្សរព្រាហ្មី នាសម័យបល្លវៈ និងចាលុក្យៈ។ កាលសម័យនោះបានជាពពួកព្រាហ្មហៅអក្សរដើមនេះថា “អក្សរព្រាហ្មី” ព្រោះពួកព្រាហ្មគេជឿថាអក្សរដើមនេះគឺ “ព្រះព្រហ្ម ជាអ្នកបង្កើត”។
* ចាប់តាំងពីយើងមានអក្សរ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះអក្សរខ្មែររបានប្រែប្រួល សណ្ឋាន និងទ្រង់ទ្រាយចំនួន ១០លើករួចមកហើយ។
* អក្សរសាស្ត្រខ្មែរ-សៀម៖
– សៀមនិងលាវបានយកលំនាំនៃអក្សរខ្មែរមកប្រើ ដោយប្រើការកែប្រែ លុបសក់ចេញមើលទៅហាក់ដូចជាមនុស្សមានតែក្បាលតែអត់មានសក់។
– ទាំងអក្សរ ទាំងភាសា ទាំងសិល្បៈ ទំនៀមទំលាប់និងព្រះពុទ្ធសាសនាខ្មែរ ត្រូវបានជនជាតិសៀម និងលាវយកទៅប្រើប្រាស់ និងប្រតិបត្តិតាមរៀងរហូតមកដល់ សព្វថ្ងៃ។ អក្សរដែលសៀមប្រើសព្វថ្ងៃគឺ
ជាអក្សរខ្មែរនេះឯង។ សៀមបានខ្ចីអក្សខ្មែរតាំងពីមុនសតវត្សទី១៣។ ចំនែក អក្សរខ្មែរបែបបុរាណដែលយើងហៅថា អក្សរមូលឫអក្សរខមសៀមយកទៅប្រើសម្រាប់សរសេរ បាលីរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ មិនទាន់ឈប់ប្រើសោះឡើយ។ បើអានលិខិតសៀមណាមួយក៏ ដោយយើងនឹងឃើញមានពាក្យដែលខ្ចី ពីខ្មែរនៅក្នុងគ្រប់បន្ទាត់យ៉ាងតិចមួយម៉ាត់ ឫដល់ច្រើនម៉ាត់ផង។
* ភាសាសៀម និងភាសាខ្មែរមានលក្ខណៈស្រដៀងគ្នាច្រើន ដោយហេតុថា៖
– សៀមខ្ចីពាក្យខ្មែរទៅប្រើច្រើនព្រៃពេកណាស់។
– សៀមនិងខ្មែរខ្ចីពាក្យបាលីមកប្រើខ្លះព្រោះកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនាដូចគ្នា។សៀមយកអារ្យធម៌ខ្មែរទៅប្រើមិនមែនតែក្នុងរយៈពេល១០០០ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះទេ (ពីសតវត្សទី៣ ដល់សតវត្សទី១៣ ក្នុងពេលដែលថៃស្ថិតនៅក្រោមបង្គាប់ខ្មែរ) គឺរហូតដល់ចុងសតវត្សទី១៦ពេលដែលថៃវាយបែកបន្ទាយលង្វែក។
