ក/. ចំណងជើងរឿង ៖ រឿងធនញ្ជ័យតាមស័ព្ទបាលី នៃពាក្យនេះថា “ធន + ញ្ជ័យ” ឬ “ធន + ជ័យ” ប្រែថា ធន គឺទ្រព្យសម្បត្តិ ឯជ័យ គឺជ័យជំនះ ឬនិយាយថា អ្នកមានជ័យជំនះ គឺបញ្ញាការឈ្លាសវៃរបស់បុគ្គលធនញ្ជ័យ ដែលហៅថា “អរិយទ្រព្យ”។ ចំណងជើងរឿងនេះ អាចមានការភាន់ច្រឡំ ព្រោះថា ៖ មាន “ធនញ្ជ័យ” […]
ចំណេះដឹងទូទៅ / រឿងព្រេងនិទាន
Posted on:
ពិពណ៌នាសង្ខេបពីរឿង មាលាដួងចិត្ត
រឿង មាលាដួងចិត្ត និពន្ធក្នុងឆ្នាំ ១៩៣៩ ហើយសរសេរចប់បរិបូរណ៍ ក្នុងឆ្នាំ១៩៤១។ បោះពុម្ពផ្សាយលើកដំបូងបង្អស់នៅឆ្នាំ១៩៧២។រឿងនេះនិពន្ធដោយ លោក នូ ហាច មុនរឿងផ្កាស្រពោននិងរឿងនារីជាទីស្នេហា។នៅក្នុងរឿងនេះ តួអង្គប្រុស ឈ្មោះទិឃាវុធ (ដែលផ្តើមឡើងជាសិស្សនៃវិទ្យាល័យព្រះស៊ីសុវត្ថិ ក្នុងឆ្នាំ១៩៣៩)។ រីឯតួអង្គស្រី ឈ្មោះ ថាចន្ទមុនី(ជាជនជាតិថៃ)។រឿងនេះកើតឡើងក្នុងជំនាន់ រាជ្យហ្លួងមុនីវង្ស នៃសម័យអា ណានិគមបារាំងហើយសាច់រឿងទាំងមូលកើតឡើងរហូតដល់ឆ្នាំ១៩៤៦ (រាជ្យហ្លួងនរោត្តមសីហនុ)។ទិឃាវុធគឺជាបុរសម្នាក់ដែលសុភាព ទន់ភ្លន់ក្នុងទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងអ្នកដទៃ ហើយមានឥរិយាបថល្អចំពោះនារី និងជាមនុស្សដែលមានគោលការណ៍ច្បាស់លាស់ ចេះបែងចែករវាងមនុស្ស និងនយោបាយ មិនមានគំនិតប៉ាតណាប៉ាតណី […]
ចំណេះដឹងទូទៅ / ជឿ ឬមិនជឿ / រឿងព្រេងនិទាន
Posted on:
យល់ដឹងពីប្រេតទាំង ១២ ពួក
បុណ្យកាន់បិណ្ឌជាពិធីដែលគេត្រូវចាប់ធ្វើឡើងតាំងពីថ្ងៃ១រោចខែភទ្របទដើម្បី ឧទ្ទិសផល្លានិសង្ឃដល់ជនដែលធ្វើមរណកាលទៅកាន់បរលោក។ពិធីនោះត្រូវ ធ្វើអស់កាលកន្លះខែនៅក្នុងរយះកាលនេះពពួកប្រេតដែលគេហៅថាសត្វនរក ដែលត្រូវបានគេដោះលែងមកខំដើររកបងប្អូនកូនចៅគ្រប់៧វត្តបើមិនឃើញអ្នកណាធ្វើបុណ្យឧទ្ទិសបញ្ជូនឲ្យទេនោះនឹងកើតក្ដីស្រេកឃ្លានហើយនឹងប្រទេចផ្ដាសាដល់ញាតិមិត្តមិនលែងឡើយ។ការដែលគេធ្វើបុណ្យក្នុងកន្លះខែក្នុងខែភទ្របទនោះគេហៅថា“កាន់បិណ្ឌ”ពាក្យថាបិណ្ឌមកពីពាក្យបាលីថា“បិណ្ឌៈ”មានន័យថាដុំបាយឥឡូវសូមនិយាយដល់ពួកប្រេតតែម្តងបើយោងតាមឯកសារល្បើកប្រេតរៀបរាងដោយលោកសុងស៊ីវតែងជាបងកាកគតិក្លាយ(ក្នុងគម្ពីរបេតវត្ថុសំដែងអំពីប្រេត១២ពួកកំពុងសោយផលនៃបាបកម្មផ្សេងៗគ្នា)បាននិយាយថាប្រេតមាន១២ពួកចឹង។ សូមទាញយកឯកសារខាងក្រោម៖ ទាញយកឯកសារ
ចំណេះដឹងទូទៅ / រឿងព្រេងនិទាន
Posted on:
ប្រភពនៃពាក្យថា “ជ័យហោង សួស្តិ៍ហោង”
ប្រភពនៃពាក្យថា “ជ័យហោង សួស្តិ៍ហោង” កាលពីព្រេងនាយ មានក្មេងស្រីម្នាក់កំសត់ អត់ឳពុកមានតែម្តាយ ។ គ្រាមួយពេលស្រុកកើតទុរភិក្សអត់បាយ នាងទៅស្វែងរកមើមឈើជាមួយអ្នកស្រុក ដល់ពេលស្រេកទឹក នាងបានផឹកទឹកនោមដំរី ដែលដក់នៅស្នាមជើងដំរីមួយ ដោយសំគាល់ថាទឹកល្អ ។ លុះផឹកហើយនាងក៏មានផ្ទៃពោះ និងប្រសូតមកជាកូនប្រុស ឲ្យឈ្មោះថា “ជ័យ”។ ក្រោយពីនោះ នាងយកប្តីបានកូនប្រុសមួយទៀតឈ្មោះថា “សួស្តិ៍” ។ គ្រានោះស្តេចក្នុងនគរនោះ ទ្រង់ចូលទិវង្គតទៅគ្មានព្រះរាជបុត្រតំនវង្ស ។ អ្នកនគរនាំគ្នាធ្វើពិធីផ្សងដំរី ដើម្បីរកអ្នកមានបុណ្យស្នងរាជ្យ ។ […]
ចំណេះដឹងទូទៅ / ប្រពៃណី / រឿងព្រេងនិទាន
Posted on:
ជំនួញនិងទីផ្សារនៅសម័យអង្គរ
ជំនួញនិងទីផ្សារនៅសម័យអង្គរ៖ នៅក្នុងរាជធានី ទីផ្សារបានបើកលក់ដូរជារៀងរាល់ព្រឹក។ ប៉ុន្តែទីផ្សារសម័យនោះពុំមាន សំណង់អាគារទេគេសង់រោង ឫខ្ទម ក្រាលកន្ទេលផ្ទាល់ដី រួចតាំងផលិតផលដែលត្រូវ លក់ដូរ។នៅតាមជញ្ជាំងប្រាសាទអង្គរធំមានក្បាច់ចម្លាក់ស្តីពីទស្សនីយភាពនៃការលក់ ដូរនៅទីផ្សារគេឃើញអ្នកលក់អង្គុយពីក្រោយកន្ទេលដែលតាំងគ្រឿងលក់ដូចជា ត្រី ថូ ស្រាលាយផ្សំនិងឆាកកំសាន្តដូចជា ការប្រជល់មាន់ ជល់ជ្រូក…។ សម័យអង្គរមានការអភិវឌ្ឍ៤សតវត្សមានពន្លឺយ៉ាងត្រចះត្រចង់ជីវភាពប្រជារាស្ត្រខ្មែរមាន ភាពសម្បូរធូរធា។ដោយសារផលិតផលកសិកម្ម នេសាទត្រី ប្រមាញ់ និងរុក្ខផលបានធ្វើ ឱ្យព្រះរាជណាចក្រអភិវឌ្ឍន៍ភ្នែកពាណិជ្ជកម្មគួរឱយកត់សម្គាល់។
ចំណេះដឹងទូទៅ / ព្រះពុទ្ធសាសនា / រឿងព្រេងនិទាន
Posted on:
គុណសម្បត្តិទាំង១០ប្រការរបស់ព្រះវេស្សន្តរ
គុណសម្បត្តិទាំង១០ប្រការរបស់ព្រះវេស្សន្តរ៖ ទមេ = ធ្វើទុក្ខឥន្ទ្រីយ៍។ សំយមេ = សង្រួមឥន្ទ្រីយ៍។ ខត្តិយា = អត់ធន់។ សំវរេ = សង្រួមសីល។ និយមេ = និយមកុសលកម្ម។ អកោធេ = មិនខឹង។ អរិយសាយ = មិនបៀតបៀន។ សច្ចេ = ទៀងត្រង់។ សោចេយ្យ = ស្អាត។ […]